وقتی پست محمدرضا رو خوندم شب بود

و حدود ۳ - ۴ ساعت تا پایان روز باقی نمونده بود .

به طور پیش‌فرض اولین چیزی که به ذهنم زد این بود که " می‌رم می‌بینمش "

بعد یادم‌ اومد که من اصفهان نیستم و این‌کار کاملا غیر ممکنه

بعدش گفتم خب اوکی زنگش می‌زنم

بعد ترش یادم‌ اومد که من قرار بود فراموشش‌کنم‌ و نباید اولین‌گزینه‌ای که به ذهنم‌ می‌زد این می‌بود .

خلاصه اش که اگر ساعت پایانی عمرم بود زنگ میزدم دونه دونه مخاطب هام و حلالیت می‌گرفتم و میگفتم از طرف من از بقیه‌ای که میشناسید هم حلالیت بگیرید .

و تعداد روزه و نماز قضا هامو در می‌اوردم میدادم خانواده .

خلاصه اش که همین .

واقعا کار خاصی نمیشه کرد عاخه /: