میرفتم کلاس زبان ... حدودا ساعت های 4:30 بعد از ظهر ..

یک خانمی بود که اوشونم دقیقا همون ساعت همون مسیر رو میرفت .

و معمولا هم جلوی من بود

یه خانم پیر که موهاشو از پشت بافته بود و تا کمرش میرسید .

همیشه هم یه ربان لای موهاش بود :)

انقدر کیوت بود و من متعجب بودم که تو این سن چطور حال و حوصله داره مو های سفید شو تا کمر نگه داره :)

پ.ن : احیانا اگر تصوری از ربان با موی بافته ندارید این عکس هم گذاشتم XD